Τι αντιστάσεις ημπορείς, Αντρέα, να προβάλεις

που σαν την είδες άρχισες ολόσωμος να πάλλεις;

Αγαπητή κυρία μου, χαμογελάς και λάμπεις

κι αμέσως εκατάφερες μέσ᾿ στην καρδιά μου νά ᾿μπεις!

Έτσι όπως εντύθηκες μας πήρες στα ουράνια·

καθόλου δεν εσκέφτηκες, εδώ είναι Βαλκάνια!

Σας λέω, αναμφίβολα, έχετε στυλ κυρία

και είστε λίαν εύφλεκτη ως είναι τα πυρεία!

Θεέ μου μα τι πλάσματα, όταν έχεις εμπνεύσεις,

μπορείς να πλάσεις, κοίταξε, και να μας σαγηνεύσεις!

Τρία κορίτσια βάδιζαν ανέμελα στο δρόμο

και στίχους με ενέπνευσαν να γράψω ένα τόμο!

Μ᾿ αυτό εδώ το βλέμμα σου, αγαπητή κυρία,

κάνεις τους άντρες, σίγουρα, ανήμερα θηρία!

Πού να μπορέσουνε να μπουν σε περιορισμόν

και συνεπώς εισάγουνε ημάς εις πειρασμόν!